دست نوشته ۲

فردا امتحان جبر داریم. درسی که خودم فکر می کنم بیشتر از هر درسی اونو بلدم. تا الآن امتحانا خدارا شکر خوب بوده. ولی فردا شاید خوب نشه. یعنی مثل بقیه امتحانا اینا جدی نگرفتم. خیلی مطالب رو گفتم که بلدم. کلا خیلی اوقات اینطوری مغرور می شم. و ضربه هم می خورم. کاش یاد می گرفتم از تجربه هام.
البته خیلی هم اوضاعم داغون نیست. اگه امتحان راحت باشه ۲۰ هم می شم احتمالا راحت. اما جبر یه قسمت مهمیش چطوری نوشتنشه. و من زیاد بلد نیستم. می ترسم خیلی از اون قسمت نمره کم بیارم.
و هر طوری که صلاحم هست بشه ایشالله.

دست نوشته ۱

اصلا این بلاگ را برا چی زدم؟
شاید بستری هست برای این که چیزایی که تو ذهنم هست و تو زندگی عادی یا بلاگ شخصیم نمی تونم بیان کنم رو اینجا بگم. بدون هیچ فشاری. بدون ترس از این که یکی می خونه و آبروم میره یا رو قضاوت شخصیش راجع به من تاثیر پیدا می کنه. شاید نوعی فرار از فشار های روحی و خالی شدن فشار ها. نوعی نیاز. که امیدوارم هیچ کی هیچ وقتی نفهمه من کی هستم. یا حتی اگه فهمید به روم نیاره. بر خلاف بقیه وبلاگام،‌به شدت علاقه دارم که مطالب خواننده نداشته باشند زیاد. جملاتم احتمالا بریده و کوتاه و نامنظم هستند. هر چی باشه از ذهنم گرفته شدند. بدون هیچ بازبینی و درست کردن بعدی. مستقیم از تولید به مصرف. :) . و یکی دیگه از دلایل هم اینه که خودم می تونم خودمو بهتر بشناسم. بفهمم که چی می خوام و چی تو ذهنم می گذره. مکتوب کردم افکار باعث سازمان یافتن بهتر اونا می شه. خیلی چیزا هست که آدم فکر می کنه بلده ولی تا میاد توضیح بده یا مکتوبش کنه می فهمه که زهی خیال باطل. فکر می کرده بلده و بلد نیست. و همچنین این که بعدا که بزرگ تر شدم، بفهمم چه سیری را گذروندم. چه سیر فکری. خیلی از افکارا نمی شه تو خیلی جاها گفت. ولی این وبلاگ، سعی می کنم اکثرشون رو بگم. تا بعدا ازشون استفاده کنم. تاریخ هم که خود مطالب می خوره. پس راحت می شه فهمید چه وقتی چه احساس و فکری داشتم. (‌و حتی چه اتفاقاتی برام افتاد ) یاد این فیلم تبلیغاتی علوی افتادم که برای امتحانات نهایی بهمون دادند که قبل کنکور شروع کرده بود به فیلم گرفتن. خیلی مسخره بود فیلمش ( و از یه لحاظی هم جالب البته ) :‌)
به هر حال،‌شاید این وبلاگ مثل خیلی از چیزای دیگه یه نقطه عطفی تو زندگیم باشه. امید وارم اگه اینطوری هست،‌نقطه عطف مثبتی باشه. :)
یا علی مدد