استفاده از فرصت ها و ضعف دیگران
- سه شنبه, ۲۵ تیر ۱۳۹۲، ۱۲:۲۵ ق.ظ
- ۰ نظر
تو دوره هستم. ضعیف تر از اون چیزیم که فکر می کردم. نمی دونم بعدا که دارم اینو میخونم به کجا رفتم یا چه شخصیتی پیدا کردم. خدا کمکم کنه. شخصیتم ضعیف تر از اونی هست که فکر می کردم. واقعا ضعیف تر.
تا حد خوبی شکست خوردم. گاهی فکر می کنم که مقصر اصلی هم خود من نبودم. شاید زمانه هم تا حدی باعث شده که من شخصیت متزلزلی داشته باشم و کلا ضعفم بیشتر بشه. شاید به خاطر اسمم باشه. به یه سریا معلومه که اسمشون چیه و دوستاشون به اون اسم صداشون می کنند. اما منو نه. اسم مشخصی ندارم که صدا کنند دوستام. و شاید به همین دلیل، کمی متزلزل شدم.
گاهی فکر می کنم که واقعا خنگ هستم.
نکته ای که می خواستم بهش اشاره کنم چند تا چیز بود که باید اینجا بگم:
1- استفاده از فرصت که بقیه دارند از دست می دند.
2- قدرتمند بودن و شخصیت قوی تری بودن.
الآن واقعا خیلی ها دارند خیلی از فرصت ها را از دست می دند. من نباید احمق باشم و مثل اونا فرصت را از دست بدم. عاقلانه ترین کار اینه که از فرصت استفاده کنم. در زمینه هایی که بقیه ضعف دارند باید سعی کنم قوی تر باشم. و از اونا استفاده کنم. کار راحتی نیست. اما ...
و یه چیز دیگه هم این که شخصیتم ضعیفه و خیلی تو سری خور شدم تا یه حدی. قبلا این طوری نبودم. اما الآن چرا. و این اصلا خوب نیست. باید قوی تر بشم. و قوی تر می شم.
و البته یه چیز دیگه هم این که خیلی زیاد کلا جدی نگیرم اینا را. یعنی خیلی هم استرس وارد نکنم به خودم سر حل کردن سوالا و اینا. تهش هر چی خدا بخواد می شه و البته این که هممون می میریم. من سعی می کنم که تلاشم را بکنم. اما نکته اینجاست که ممکنه تلاش بیشتر به معنای این باشه که بیشتر هم استرس داشته باشم. بعدا اگه بخوام بیشتر تلاش کنم باید بیشتر هم استرس داشته باشم. البته این ها شاید هستند. و معمولا بر عکس اینا درست بودند.
به هر حال، سعی می کنم یه مدتی این جوری باشم که خیلی استرس نداشته باشم اما واقعا درس بخونم. و خیلی برام مهم نباشه که بقیه چی فکر می کنند در مورد من و این ها دیگه.
( پ . ن. : به نظرم خیلی کمتر از اونی که حقمه در مورد من فکر کرده می شه. یعنی لیاقت من بیشتر از این حرفا هست. و بقیه منو کمتر می بینند. تا حد خوبی منو اذیت می کنه. مثال مشخصش اینه که محمد که تا حدی از من حتی ضعیف تر هم هست، الآن تقریبا همه قبول دارند که از من قوی تره. در حالی که واقعا این طوری نیست. )
خدا کمک کنه که قوی تر بشم. و تصمیم های پر اطمینان تری بگیرم.
تا حد خوبی شکست خوردم. گاهی فکر می کنم که مقصر اصلی هم خود من نبودم. شاید زمانه هم تا حدی باعث شده که من شخصیت متزلزلی داشته باشم و کلا ضعفم بیشتر بشه. شاید به خاطر اسمم باشه. به یه سریا معلومه که اسمشون چیه و دوستاشون به اون اسم صداشون می کنند. اما منو نه. اسم مشخصی ندارم که صدا کنند دوستام. و شاید به همین دلیل، کمی متزلزل شدم.
گاهی فکر می کنم که واقعا خنگ هستم.
نکته ای که می خواستم بهش اشاره کنم چند تا چیز بود که باید اینجا بگم:
1- استفاده از فرصت که بقیه دارند از دست می دند.
2- قدرتمند بودن و شخصیت قوی تری بودن.
الآن واقعا خیلی ها دارند خیلی از فرصت ها را از دست می دند. من نباید احمق باشم و مثل اونا فرصت را از دست بدم. عاقلانه ترین کار اینه که از فرصت استفاده کنم. در زمینه هایی که بقیه ضعف دارند باید سعی کنم قوی تر باشم. و از اونا استفاده کنم. کار راحتی نیست. اما ...
و یه چیز دیگه هم این که شخصیتم ضعیفه و خیلی تو سری خور شدم تا یه حدی. قبلا این طوری نبودم. اما الآن چرا. و این اصلا خوب نیست. باید قوی تر بشم. و قوی تر می شم.
و البته یه چیز دیگه هم این که خیلی زیاد کلا جدی نگیرم اینا را. یعنی خیلی هم استرس وارد نکنم به خودم سر حل کردن سوالا و اینا. تهش هر چی خدا بخواد می شه و البته این که هممون می میریم. من سعی می کنم که تلاشم را بکنم. اما نکته اینجاست که ممکنه تلاش بیشتر به معنای این باشه که بیشتر هم استرس داشته باشم. بعدا اگه بخوام بیشتر تلاش کنم باید بیشتر هم استرس داشته باشم. البته این ها شاید هستند. و معمولا بر عکس اینا درست بودند.
به هر حال، سعی می کنم یه مدتی این جوری باشم که خیلی استرس نداشته باشم اما واقعا درس بخونم. و خیلی برام مهم نباشه که بقیه چی فکر می کنند در مورد من و این ها دیگه.
( پ . ن. : به نظرم خیلی کمتر از اونی که حقمه در مورد من فکر کرده می شه. یعنی لیاقت من بیشتر از این حرفا هست. و بقیه منو کمتر می بینند. تا حد خوبی منو اذیت می کنه. مثال مشخصش اینه که محمد که تا حدی از من حتی ضعیف تر هم هست، الآن تقریبا همه قبول دارند که از من قوی تره. در حالی که واقعا این طوری نیست. )
خدا کمک کنه که قوی تر بشم. و تصمیم های پر اطمینان تری بگیرم.
