گاهی دلیل کارم را از رضای خدا به چیز دیگه تغییر می دم. یعنی اگه فقط رضای خدا باشه، اون کارا انجام نمی دم. و کار هایی که خدا گفته انجام بده را، براش دلیلی شاید پیدا می کنم (یا حتی یه بهانه )تا انجامشون بدم. ولی به هر حال،کار را شاید صرفا برای خدا انجام ندم. و یه سری کارا هستند که چون بهونه خوبی براشون نیافتم،رضای خدا نمی تونه اراده قوی تتوی من ایجاد کنه. و من اشتباه می کنم در اون موارد.
البته شاید خود این که فقط برای رضای خدا کاری را انجام بدیم،به نوعی مرتبه بالایی از انسانیت باشه،ولی به هر حال،می بینم که آروم آروم این نیت نه چندان خوب توی من رشد کرده. باید فکری بکنم.
جالبه که این همین الآن به ذهنم رسید. یعنی اصلا قبلا بهش فکر نمی کردم. فکر می کردم که برای خدا کارا را انجام میدم.
البته شاید خود این که فقط برای رضای خدا کاری را انجام بدیم،به نوعی مرتبه بالایی از انسانیت باشه،ولی به هر حال،می بینم که آروم آروم این نیت نه چندان خوب توی من رشد کرده. باید فکری بکنم.
جالبه که این همین الآن به ذهنم رسید. یعنی اصلا قبلا بهش فکر نمی کردم. فکر می کردم که برای خدا کارا را انجام میدم.
